SORPCJA – zdolność zatrzymywania i pochłaniania różnych składników. Dzięki niej możliwa jest regulacja odczynu oraz magazynowanie składników odżywczych.
SORPCJA MECHANICZNA – zatrzymywanie cząstek zawiesin w mniejszych od nich przestworach glebowych – woda jest oczyszczana.
SORPCJA FIZYCZNA – zdolność do zatrzymywania na swej powierzchni gazów, par i zawiesin.
SORPCJA WYMIENNA – wiązanie przez koloidy glebowe jonów z roztworu glebowego z jednoczesnym wydzielaniem równoważnych ilości jonów.
SORPCJA CHEMICZNA – powstawanie soli wskutek reakcji chemicznych.
SORPCJA BIOLOGICZNA – pobieranie i zatrzymywanie składników chemicznych z roztworu glebowego i powietrza przez drobnoustroje glebowe i korzenie.

KOMPLEKS SORPCYJNY - część masy glebowej, która posiada zdolność wchłaniania, zatrzymywania i wymiany jonów pomiędzy roztworem glebowym a cząstkami komponentu koloidowego.

SORPCJA WYMIENNA - równoważna wymiana jonów pomiędzy glebowym kompleksem sorpcyjnym i roztworem glebowym. Sorpcja ta jest najważniejszą w procesie nawożenia gleb i odżywiania roślin, gdyż wprowadzane z nawozami składniki pokarmowe są w glebie zatrzymywane. Dzięki tej sorpcji stężenie roztworu glebowego po nawożeniu nie ulega dużym zmianom. Nawozy, czyli sole są wiązane w glebowym kompleksie sorpcyjnym i ich wymywanie przez wodę glebową jest ograniczone.