Cechy rozpoznawcze składu granulometrycznego(uziarnienia)

Metodą organoleptyczną- na jej podstawie ustala się grupę granulometryczną gleby.Na podstawie grup granulometrycznych poszczególnych poziomów genet określa się gat gleby dla całego profilu gleb:
-utwory szkieletowe(kamienie, żwiry)- przewaga kamieni i żwiru, cząstki są luzne, rozpadają się bardzo łatwo, brak cementacji
-utwory piaszczyste(piaski)- w stanie suchym szorstkie w dotyku, wyczuwalny głównie piasek, agregaty z reguły nietrwałe, rozsypują się przy dotknięciu;w stanie wilg nieplastyczne, sypkie, łatwo nasiąkają wodą, nasycone tworzą płynną masę, nie dają się wałeczkować
-utwory gliniaste(gliny): w stanie suchym rozcieraja się niezbyt trudno(poza gliną ciężką), wyczuwalna różno ziarnistość, szorstkie w dotyku; w stanie wilgotnym mocno chłoną wodę, słabo pęcznieją, na ogół zwięzłe i plastyczne, dają się wałeczkować
-utwory pyłowe( pyły): w stanie suchym łatwo się rozcierają, w dotyku sypkie(jak mąka), części grubszych nie wyczuwa się, słabo przywierają do ręki, łatwo sie rozpyjają; w stanie wilg brak zwięzłości i plastyczności, w wodzie rozpływją się, z trudem dają się wałeczkować, kruszą sie i łamią
- utwory ilaste[ił]: w stanie suchym trudno rozcierają się, nie wyczuwa się piasku, tłuste w dotyku, mocno przywierają do ręki, zbite tworzą twarde grudki, dają błyszczącą rysę; w stanie wilg powoli chłoną wodę, zwięzłe, przywierają do ręki, bardzo plastyczne, łatwo dają się wałeczkować